در برخی از چاووش خوانیهای کربلا شنیده می شود که: زتربت شهدا بوی سیب میآید. در پاره ای از اشعار آئینی شاعران پارسی گوی به بوی سیب از حرم امام حسین(ع) اشاره شده است. همچنین مشهور است که هر کس صبح زود به زیارت امام حسین (ع) برود، بوی سیب را از حرمش استشمام می کند. ریشه این گفته ها حدیثی است که در برخی کتابهای حدیثی شیعه آمده است.
ترجمه متن این حدیث این چنین است: روزی امام حسن و امام حسین (ع) نزد رسول خدا(ص) رفتند. در آنجا جبرئیل را دیدند که به شکل فردی به نام دحیه کلبی ظاهر شده بود و در دستانش میوه هایی از بهشت بود، سیب، گلابی، انار. آنها را به حسنین(ع) داد. آن دو خوشحال به سوی پیامبر(ص) دویدند، پیامبر آن میوه ها را گرفته و بویید. سپس فرمود: اینها را به نزد پدر و مادر خود ببرید، آنها چنین کردند. خانوادۀ امام علی(ع) از آن میوه ها نخوردند تا زمانی که پیامبر(ص) به جمع ایشان پیوست و با هم از آن میوه تناول کردند. (جالب اینکه) هر چه از این میوه ها مصرف می شد دوباره جایگزین شده و بر همین حال باقی بود تا زمان شهادت حضرت فاطمه زهرا(س) که پس از شهادت ایشان، انار ناپدید شد و وقتی امام علی (ع) به شهادت رسید، گلابی نیز ناپدید شد. آن سیب باقی بود تا زمان شهادت امام حسین (ع). از زبان امام حسین (ع) نقل شده است: تا هنگامی که من در محاصرۀ دشمن قرار گرفتم و آب به روی ما بسته شد، این سیب نزد من بود و هرگاه تشنه می شدم این سیب را می بوییدم و عطشم فرو می نشست تا اینکه تشنگی ام شدت گرفت و به مرگ یقین پیدا کردم و از آن خوردم.
امام سجاد (ع) فرمود: این سخن را پدرم، لحظاتی پیش از شهادتش بیان فرمود و هنگامی که به شهادت رسید، بوی سیب قتلگاهش را فرا گرفت. در جستجوی آن برآمدم ولی اثری از آن نیافتم، اما بوی سیب همچنان باقی بود. بعدها قبرش را زیارت کردم و دیدم که از قبرش بوی سیب به مشام می رسد. پس هر یک از شیعیان ما که قبر امام حسین را زیارت می کند بوی سیب را سحرگاه در حرم حسینی بجوید، اگر با اخلاص باشد، بوی سیب را استشمام خواهد کرد.( مناقب آل ابی طالب (ع ، ج 3، ص161/ روضة الواعظین، ص 160/ بحار الأنوار، ج 3 ، ص 290)
درباه حدیث فوق توجه به چند نکته لازم می نماید:
1. این حدیث فاقد سند معتبر می باشد. منظور از سند، سلسله اشخاصی است که این متن را به امام معصوم(ع) برسانند، اما این حدیث از حسن بصری و ام سلمه نقل شده و سلسله سندی متصل به معصوم ندارد.
2. این حدیث در منابع اصلی و دست اول حدیثی شیعه وارد نشده است.
3. در این باره فقط همین یک حدیث وارد شده و حدیث یا متن دیگری که تأیید کننده این مضمون باشد وجود ندارد.
4. با توجه به مطالب فوق باید گفت که این حدیث را فقط می توان در حد امکان پذیرفت، یعنی نه می توانیم آنرا به صورت کلی رد کنیم و نه آنرا کاملاً قبول کنیم. پس این طور می گوئیم که ممکن است چنین جریانی روی داده باشد و چنین جملاتی از امام حسین(ع) و امام سجاد(ع) صادر شده باشد.
5. به هر روی، اگرچه وجود بوی سیب از حرم امام حسین(ع) از مشهورات است ولی دلیل نمی شود که هر کس به زیارت امام حسین (ع) رفت، برای اثبات اخلاص و ایمانش به جستجوی دریافت بوی سیب بپردازد و اگر کسی این بو را استشمام نکرد، نشانه عدم اخلاص و ایمان اوست.
نظر شما